Bertutur merupakan satu cara berkomunikasi yang kompleks dan melibatkan proses mental yang menggerakkan alat pertuturan untuk mengeluarkan bunyi bahasa yang bermakna. Di samping penghasilan bunyi bahasa, seseorang itu akan menggunakan unsur-unsur prosodi dan cara paralinguistik semasa bertutur bagi menguatkan maksud pertuturan. Unsur prosodi ialah intonasi, nada, tekanan, sebutan dan jeda. Manakala unsur para linguistik ialah bahasa isyarat dan pergerakan badan. Bertutur ialah kegiatan melafazkan bunyi-bunyi yang dilahirkan daripada alat-alat sebutan atau dikenali juga sebagai artikulator. Bertutur merupakan kemahiran berinteraksi dalam suasana berbahasa dan berlaku pada peringkat produksi. Oleh sebab itu, model-model yang diperdengar haruslah model-model yang baik yang membolehkan pelajar-pelajar bertutur secara berkesan.

 
(a) Pertuturan ialah gabungan bunyi-bunyi bahasa yang dilafazkan.
(b) Pertuturan berlaku pada peringkat produksi. Ia berlaku setelah si penutur itu dapat mendengar dan memahami dengan baik apa yang didengarnya.
(c) Aspek fizikal, kesihatan, persekitaran, dan jantina boleh mempengaruhi kemahiran bertutur.
(d) Individu lebih banyak belajar bertutur melalui pengalaman daripada kecerdasan otaknya.
(e) Pertuturan yang baik boleh dikuasai dengan memberi tumpuan kepada aspek fonologi, struktutr, intonasi dan penguasaan sistem bunyi yang lain.

Berdasarkan sukatan pelajaran bahasa Melayu, kemahiran lisan melibatkan kemahiran yang berkaitan dengan aktiviti yang berikut:

(a) Berkaitan dengan kemahiran mendengar dan menyebut atau mengajuk bunyi dan suara.
(b) Kemahiran yang berhubung dengan arahan dan permintaan terutama yang berkaitan dengan diri dan masyarakat setempat.
(c) Pengucapan yang berunsur sosial dan bermoral.
(d) Soal jawab dengan tujuan untuk berinteraksi, sosialisasi dan berkomunikasi.
(e) Bercerita sebagai cara untuk menyampaikan pengalaman dan perasaan individu.
(f) Berita dan laporan iaitu kemahiran melahirkan semula pengalaman dan pengamatan secara lisan dalam struktur ayat dan frasa yang baik.
(g) Kemahiran bersyarah dengan menggunakan bahasa, intonasi, gaya di samping suara yang baik dan jelas maksudnya.
Lakonan dan puisi iaitu kemahiran menyampaikan pendapat dalam gaya yang menarik dan serentak.
(i) Perbincangan dan perbahasan iaitu kemahiran mengeluarkan pendapat di samping mempertikaikan pendapat orang lainsecara serentak.

Aspek-aspek penting dalam kemahiran bertutur
(a) Sebutan
(b) Tekanan
(c) Mora (panjang-pendek)
(d) Jeda (persendian)
(e) Intonasi
(f) Nada
(g) Tatabahasa
Kelancaran
(i) Kefasihan
(j) Laras bahasa

Kemahiran bertutur diajarkan untuk membolehkan murid bertutur dan mengeluarkan buah fikiran dengan menggunakan bahasa yang sesuai dalam pelbbagai keadaan perhubungan seperti perbualan dengan rakan-rakan, guru, ibu bapa serta dalam aktiviti perbahasan dan syarahan. Dalam menguasai kemahiran tersebut, guru haruslah memastikan murid boleh bertutur dalam bahasa Melayu dengan betul dari segi sebutan, intonasi serta menggunakan perkataan dan ayat dengan tepat.

Pengajaran dan pembelajaran bertutur haruslah membolehkan murid;
(a) Menyebut dengan jelas.
(b) Menyampaikan atau melahirkan pendapat peribadi.
(c) Menunjukkan arah.

(d) Bertemu ramah.
(e) Memberi penerangan dan memberi alasan.
(f) Membina soalan untuk mencari maklumat.
(g) Bertukar-tukar pendapat dan maklumat.
Melaporkan peristiwa dan memberi sesuatu huraian dengan tepat.
(i) Bertutur secara bertatasusila.
(j) Bertutur menggunakan bahasa yang tepat dan sesuai dengan pendengar dan situasi.